Do Grobowca

Stało się to chwilą rzeczywistą,
na wieki odlane grobowce,
ktoś do nich dobijał się w oddali,
na daremnie, szczelnie skryte...
Ucichły ich szepty i noc zalana odeszła,
znikły w ciemnościach marzenia rozmyte,
pozostało jedynie pragnienie wolności,
dziurawe zgorszenia sitem...
Patrzył też Bóg na to, ale i on się odwrócił,
wolną rękę zostawił stałym bywalcom.
Nie groził, nie wzmagał piorunów,
bo stali powłoką dzikich uczuć,
jak kamienie na szczycie góry-głupota...

...kolejny trochę zawiły mój wiersz dotyczący nas,naszych obaw i samej śmierci...

autor

Kamil_P.F.L

Napisany: 2004-10-20 Dodano: 2005-01-27 18:39:29

Ten wiersz przeczytano 453 razy

Oddanych głosów: 25

Rodzaj Biały Klimat Melancholijny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie