Do Jana Pawła II
Oczy, które już nie widzą, zobaczyć
potrafiły duszę.
Usta, które teraz nie mówią osłodziły
potworne katusze
ziemskiego bólu.
Uszy, które nas nie słyszą zrozumieć
potrafiły innych.
Choć w gronie Aniołów przebywasz,
Ziemia za Tobą płacze,
wiatr głuchy w sercu przyjaciół twych
śpiewa.
Nikt Ciebie już nie zobaczy...
Wiem teraz jak ważny byłeś, choć nie ma już
Ciebie, nie ma...
Podąży za Tobą świat cały na skraj jasnego
nieba...
Komentarze (0)
Jeszcze nie skomentowano tego wiersza.