Do jesieni

Dziś strasznie późno wstawiam wiersz, ale remontująca ulicę koparka zerwała światłowód i nie miałem internetu.

Raz jesteś kolorowa, raz deszczowo-szara;
Zawsze przy mnie, bom w jesień swą wkroczył – jesieni.
Chciałbym ciebie opisać, lecz próżno się staram,
Bo twój widok się z każdym tchnieniem wiatru zmieni.

Ciągle inna: Czerwoną wabisz jarzębiną,
Która aż tętni ptaków śpiewem i trzepotem;
Wnet zazdrośnie otulasz krzak mgłą buro-siną,
Chmury taszczysz po niebie, by skropić go potem;

Lecz prędko cię to nudzi, kończy się ulewa,
Wiatr znowu przywołujesz dla zmiany scenerii.
On mgłę nad ziemią, chmury na niebie rozwiewa
I teraz w brylantowej krzak jest biżuterii.

Słońce milionem błysków odbija się w rosie,
Ale już nie tak pali, wręcz zimne są noce.
Jest chłodniej, ale za to prezenty przynosisz:
W lesie grzyby, a w sadzie dojrzałe owoce.

Jeszcze umiesz być piękna: gdy zachodem płoniesz,
Kiedy trzaska ognisko, szczypiąc w oczy dymem;
Lecz ty i ja to wiemy: coraz bliżej koniec,
Zamiera wegetacja. Czas przywitać zimę.

autor

jastrz

Napisany: 2020-09-05 Dodano: 2020-09-05 19:17:41

Ten wiersz przeczytano 1126 razy

Oddanych głosów: 23

Rodzaj Rymowany Klimat Ciepły Tematyka Przyroda

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie