Do Lestata

Wśród kwitnących uczuć wiosny-
śmiech szalony i radosny.
Śmiech człowieczy i śmiertelny.
Lestacie! Jakżeś w całej swej istocie tak dzielny!
Czy ludzka miłość nadal Tobie obca?
Wciąż sie błąkasz, wciąż się gubisz-
bez pasterza mała owca.
Mój Demonie! Mój Kochanku!
Pierwa myśli w wieczór i w poranku.
Tęskno mi Lestacie za Twym zimnym ciałem...
Słyszę- wzychasz-
Jakże dawno Śmiertelna w swych ramionach Ciebie miałem...?

autor

Gosiek

Napisany: 2006-10-28 Dodano: 2006-11-12 16:53:39

Ten wiersz przeczytano 473 razy

Oddanych głosów: 9

Rodzaj Rymowany Klimat Melancholijny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie