Do Miłości i dla Niej...

Napisałam ten wiersz dawno temu.....

Najwyższy na tym świecie Stanie Uniesienia
Racz proszę usłuchać mego pozdrowienia...

Na początku szczerze dziękuję Ci za to
Że z naleznym wdziękiem w serce Wnosisz lato...
Że bije już ono z umyślną tęsknotą
Każdy z normą człowiek prosiłby Cię o to
Byś życzenie jego najskrytsze Spełniła
całą mroczną czeluść duszy Sobą napełniła...
Dzięki Ci za płomyk, którym tak Rozpalasz
Każdy człowieczy umysł tak pięknie zniewalasz
Chociaż człowiek cierpi, nic złego nie czuje
W drugiej osobie swe spełnienie odnajduje...
Dzięki Ci za to, ma Droga Miłości,
Że swoim nadejsciem burzysz mury szarej codzienności...
Gdzieżby rozum miałby być z Tobą na równi?!
"Dzielić i uszczęsliwiać" - Twą ideą główną...
Racjonalizm do bólu szczery, a nieprzyzwoitość wszelka jest mu wrogiem zażartym, im bardziej jest wielka...

Lecz po co te morały?! Dosyć tych wywodów...
By Cię wynosić na szczyty wiele mam powodów...
Sama Wiesz najlepiej... Ty musisz zarażać...
Tylko od nas zależy bowiem czy chcemy lekarza..............

autor

*Gabi*

Dodano: 2007-12-22 13:31:02

Ten wiersz przeczytano 449 razy

Oddanych głosów: 1

Rodzaj Rymowany Klimat Radosny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie