DO PODWIECZORKU
nakryty lnianą ścierką
służyłeś za stół
pomieściłeś kubki z mleczną kawą
wielki bochen wiejskiego chleba
masło i jaja na twardo
gdy poczerwieniało słońce
obsiedli cię żniwiarze
najedzeni
w podzięce śpiewali pieśni
znosiłam snopy
dziadek
zestawiał
na kształt małych domków
żniwiarze
odeszli
dorosłam
powróciłam
u mnie czas wyżłobił bruzdy
ty ciągle gładki
dziś
jesteś mi stołkiem
kamieniu polny
czy jeszcze kiedyś do ciebie powrócę
autor
grażyna-elżbieta
Dodano: 2013-09-09 08:29:57
Ten wiersz przeczytano 2326 razy
Oddanych głosów: 55
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (58)
Piękne wspomnienie, kamień może być stołem, krzesłem,
może budzić ciepłe refleksje...Pozdrawiam:)
Z podobaniem.
Pozdrawiam:)
Przepiękny wiersz. Pozdrawiam
Magiczne miejsca, przedmioty, zdarzenia,
serce się nimi wypełnia.
Pozdrawiam.
Miejsce tak urocze zaczarowywuje nasze powroty. Ja też
mam takie miejsca i do nich wracam. Pozdrawiam :)
Ciepłe, przyjemne wspomnienie pracy żniwnej na wsi.
Podwieczorek był tym na który pracując w polu się
czekało.Dzięki- czytając wróciłem tam gdzie moje
korzenie.
sa takie mijsca,że chce sie do nich powrócić
do tego kamienia , który słuzył za stól moze przykryty
łopianowym lisciem
pozdrawiam serdecznie:)
Bardzo piękny wiersz,też miałam ulubiony wielki kamień
w dzieciństwie przy którym się bawiłam.Pozdrawiam.
wspomnienia twoje powoduja ,że mam dreszcze jak
wspominam swoje dzieciństwo.piekny wiersz!
Ciepłe, ładne wspomnienia. Pozdrawiam grażyno-elżbieto
:)
ładnai i ciepła Oda do Kamienia, i nie tylko kamienia;
pozdrawiam:)
Są miejsca, zdarzenia, przedmioty, które utrwalają
chwile w naszej pamięci - to jest nieprzemijalność,
stąd rolę kamienia w wierszu, odczytuję dosłownie i
symbolicznie.
Czytałam z przyjemnością.
Pozdrawiam ciepło
:)
Ciepły, wspomnieniowy wiersz.
Miło było przeczytać, Grażynko.
Pozdrawiam