Do przyjaciół

Taki zwykły dzień podobny do innych
I tysiące spraw, kartoteki zdarzeń
Niepotrzebnych, błahych, ważnych i niewinnych,
Lecz bez rezerwacji na najmniejsze z marzeń.

Beznadziejnie szaro, ponuro i smętnie
Przesypuje życia piasek codziennie przez palce
I gdzieś w głębi duszy coś powoli więdnie
I dopala płomień w egzystencji walce.

Lecz kiedy ogarnia mnie chwila zwątpienia
I nie mam już nadziei na pomyślny dzień,
Podajecie mi dłonie abym wyszła z cienia,
Bo Wy jesteście jasność, a reszta to cień.

I jak ślepiec, co niespodziewanie odzyskuje wzrok,
Gdy z otchłani do światła powoła go los,
Już mi jaśniej i mych myśli nie otacza mrok,
Bo mi duszę rozświetla Wasz życzliwy głos.

Gdy huśtawka nastrojów dopadnie mnie czasem
I depresja kamieniem milowym przytłacza,
Wy sprawiacie, że nie czuję się poza nawiasem,
Wasza tkliwa serdeczność murem mnie otacza.

Tak jak człek spragniony u źródła wreszcie się napoi
Czując się szczęśliwym dopełnieniem chwili,
Takim Wy mi źródłem przyjaciele moi
Jesteście i pragnę byście zawsze byli!

autor

Ela Schmitz

Napisany: 2005-06-26 Dodano: 2014-05-07 16:49:20

Ten wiersz przeczytano 875 razy

Oddanych głosów: 4

Rodzaj Rymowany Klimat Optymistyczny Tematyka Przyjaźń

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie