Do upadłego!
Nadzieji nie można utracić!
Nadzieji nie wolno porzucić!
Bo każde słowo poddania,
Musi wbrew Tobie się zwrócić.
Nie wolno porzucić miłości,
Zapomnieć o niej zabraniam,
Bo drogą do sczęścia, radości,
Jest piękna sztuka kochania.
Gdy mówisz: "Wystarczy już tego!",
Gdy serce straciło już wiarę,
Pamiętaj o przyjacielu,
On pocieszać może Cie stale.
Brak słow dla ludzi bez wiary,
Gdy walczą, nie wiedząc już o co,
Okropnie są zagubieni,
I gardzą ludzką pomocą.
Walcz zawsze do końca wytrwale,
Choć mozesz upadków mieć wiele,
Naprawde się staraj, a zawsze, Osiągniesz
spragnione swe cele.
Komentarze (0)
Jeszcze nie skomentowano tego wiersza.