Dobroć
Zamieszałaś kolorami moje Ja
wywracając do góry nogami
ostre w niewiadome, jakie
Czerń uciekła ,rozmyła się
pozostawiając lekką smugę cienia
Pogubiło się wszystko to co
mroczne z piekłem włącznie
Zmieniłaś i chwała tobie za to
Bogini mędrców- straceńców
malarzy nieszczęśliwych
zatrzymując je w sobie
dobroć uczyniłaś
i w moim Ja
Łódź 07.05.2012 Mirosław Pęciak
autor
miniek183
Dodano: 2012-05-08 15:44:46
Ten wiersz przeczytano 1989 razy
Oddanych głosów: 13
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (1)
I to się ceni:) Dobroć, która promieniuje. W Twoim
wierszu dzielisz się nią. Piękny tekst, pozdrawiam
cieplutko