Dobrze żyć

Kim ja jestem,
że mnie ganisz.
Czyj tym bardziej,
że tak ranisz.

Moje ciało,
jest wciąż moje.
Umysł także,
mym spokojem.

Krew, co płynie,
w moich żyłach.
Też na zawsze,
moja była.

Nawet rozum,
choć się broni.
Od mych myśli,
też nie stroni.

To dlaczego,
tępa pało.
Tobie ciągle,
jest mnie mało.

Mam bić brawo,
chwalić śpiewem.
Twoje prawe,
moje lewe.

Nie potrafisz,
zmienić strony.
Ja nie jestem,
tak szalony.

Kim ja mogę,
tylko być.
Tym, co pragnie,
dobrze żyć.

autor

Grand

Napisany: 2020-09-30 Dodano: 2020-10-01 10:30:36

Ten wiersz przeczytano 562 razy

Oddanych głosów: 7

Rodzaj Rymowany Klimat Optymistyczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie