Dokąd zmierzamy?

A co z tymi, którzy kochają i są szczęśliwi? Nie
zapominajmy o nich :)

Potworne ilustracje do ostatnich strof mojego wiersza.

Żal, smutek i kondolencje.

#Pray for Paris.

Roxi01
Dziękuję za wizytę i komentarz.

"zabrakło mi tylko metaforyki"

Myślę, że niektóre utwory zaliczone formalnie do
poezji są od niej dość odległe. Utwory takie pisał
niejaki Charles Bukowski (niezbyt lubię jego
twórczość, ale jednak miał wzięcie, nie tylko w USA).

Być może taki jest również i mój zestaw haiku,
napisany pod wpływem impulsu chwili. Nawet gdybym
umiał, to i tak nie chciałbym wprowadzać tutaj środków
poetyckich - ponieważ wiersz, który zaliczyłem do
"pesymistycznych" - taki jest.
Jak słusznie zauważył Wiesiołek - chciałem, by był to
"suchy komunikat" - więc nie ma tu zbyt dużo miejsca
na piękno poezji.

Januszu i bardzo dobrze, ze piszesz skoro sprawia ci
to przyjemność a wszelkie merytoryczne komentarze
warto przeczytać i wyciągnąć z nich odpowiednie
wnioski czyli te które Cie przekonują lub są poparte
wiedzą a wierz mi nie brakuje tu ludzi, którzy
potrafią dobrze doradzić :)

czytałam Twój wiersz z ciekawością, zabrakło mi tylko
metaforyki, która dodaje strofom poetyckiej mgiełki

Bardzo dziękuję wszystkim za wizytę i pozostawione
komentarze pod moim BARDZO BARDZO BARDZO SKROMNYM
WIERSZEM. Podkreślam to zwłaszcza w kontekście
wypowiedzi Wiesiołka.
Pod wierszem tak skromnym, że czuję się zażenowany, że
zostawiłeś Wiesiołku w tym swoim komentarzu nazwisko
Gauguina - genialnego malarza.
Piszę swoje utwory przede wszystkim dla siebie. Jeśli
ktoś (inny jeszcze) je czyta z jakąś przyjemnością lub
refleksją, to jestem ogromnie szczęśliwy. A jeśli ktoś
choć przez chwilę zamyśli się z powodu tego, co
napisałem - to nagroda moja jest podwójna.
Jeszcze raz bardzo dziękuję i pozdrawiam.

Pytanie z gatunku "filozoficznych" na dłuuuugą
dyskusję.
Czytając Twoje wątpliwości mam wrażenie, że to
spojrzenie na sprawę od strony "serca".
Aby w ogóle "podejść" do tematu trzeba mieć sporą
wiedzę z wielu dziedzin. Myślę, że gł. z zakresu
makroekonomii, ekologii, filozofii, historii.
Polecam Ci, o ile jesteś "na poważnie" zainteresowany
tym problemem, książkę mego znajomego - "Świat na
rozdrożu". To najciekawszy zbiór myśli, tez i
wniosków, jakie udało mi się spotkać. Pomimo, że znam
większość pozycji wymienionych przez autora jako
źródła, z których czerpał info do swego opracowania.
Jest to, moim zdaniem, pozycja na miarę "Ulissesa" -
trzeba czytać wolno, wracać, utrwalać, segregować,
znów wracać by łączyć to, co się czyta z tym, co
przeczytane...
Świadomie nie podaję autora, szukaj sam.
O ile oczywiście będziesz miał taką wolę.
Szczerze napiszę, że nie zostawiam głosu. Bo, w takiej
postaci, te uwagi są tylko rodzajem prowokacji do
dalszego ciągu (myślenia, dyskusji, szukania samemu
odpowiedzi).
Jak obraz Gauguina.
Ale tamten ma symbolikę.
U Ciebie to suchy komunikat. Przynajmniej ja tak
odbieram.
Pozdrawiam

My na stronę wiersze.kobieta.pl. , gdzie wszystkie
okropności świata są tylko na papierze. Tam szukamy
lepszego świata i pocieszenia.
Pozdrawiam

Ciekawe, czy za kilkadziesiąt stuleci ktoś napisze
podobny wiersz i zawrze "nas" w jakimś wersie.

Kiedyś stary żołnież powiedział "wojna jest jedyną
skuteczną regulacją ludności" i myślę, że pod każdym
względem.
A dokąd zmierzamy?, aż się boję powiedzieć głośno.
Myślę, że do niczego dobrego.
Pozdrawiam.

Natura widocznie tak jest urządzona, że reguluje naszą
ilość przy pomocy wojen, głodu i chorób

ja zawsze przed siebie zmierzam
i jak wielu już odeszło
z czasem i na cmentarz

jak też nie jeden grabarz powie
zobacz tak walczył wojny wszczynał z tego znany był
a jaki aplauz miał
iż pięć razy trzeba było go odkopywać i zakopywać
dzisiaj nikt go nie odwiedzi w:):)