Dola seniora

Sześćdziesiątkę skończyłeś
i zaczęła się starość.
To odczucie niemiłe,
nagle jesteś ofiarą.

Kiedy aktywność spada,
nie przysparzasz dochodu,
już cię biorą za dziada,
chociaż czujesz się młodo.

Wciąż łebski z ciebie człowiek
i rozmyślasz o harcach,
wbrew tym, co widzą w tobie
zdziecinniałego starca.

A gdy minie dekada,
to bez zmrużenia powiek
zaczną o tobie gadać
tylko w trzeciej osobie.

Zaś po osiemdziesiątce,
gdy nie znajdziesz się w niebie,
ustawią ciebie w kącie
jak niepotrzebny mebel.

autor

krzemanka

Napisany: 2021-01-19 Dodano: 2021-01-19 11:18:07

Ten wiersz przeczytano 1443 razy

Oddanych głosów: 38

Rodzaj Rymowany Klimat Refleksyjny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie