Dom Dziecka - za co?

To dla Ciebie Judyta

Siedzę przy oknie i patrzę na
piękną słoneczną pogodę i ...
na ludzi, którzy idą uśmiechnięci,
przytuleni do siebie.
Mijają dni, miesiące i lata, a
ja wciąż patrzę przez to okno.
Resztką sił podnoszę się z łóżka i
siadam na wózku inwalidzkim - zaraz
przyjdzie po mnie opiekunka i
pomoże mi się ubrać.
Spoglądam ze łzami w fotografię Mamy i zastanawiam
się czy o mnie jeszcze pamięta ?
Mam złudną nadzieję, że
kiedyś po mnie wróci - może
smutno jej beze mnie, a może
nie?
Dlaczego mnie zostawiłaś Mamo?

autor

Derealizacja

Napisany: 2005-03-08 Dodano: 2005-03-08 11:58:24

Ten wiersz przeczytano 657 razy

Oddanych głosów: 13

Rodzaj Biały Klimat Smutny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie