Dom jest tam, gdzie serce...

Cztery ściany, para okien i drzwi
To dom, w którym żyjemy my.
Tak małe pomieszczenie,
A jednak jedyne bezpieczne schronienie...

Ile wydarzeń, czy szczęśliwych chwil
Ten mały domek już w sobie pomieścił.
Ile ludzkich zmartwień, bólu i cierpienia
Przemilczy, nie wyda głosu brzmienia...

Tam wszystko się zaczyna
I kończy czasami...
Dom ciągle stoi,
My zmieniamy się pokoleniami...

Życie to taka ulotna chwila,
Przypomina mi istnienie motyla...
Każda istota niczym pył w przestworzach,
Który znika bez powrotnie w głębinach morza...

Więc próbujmy przeżyć
Te krótkie chwile jak najmilej,
Uczmy się dom napełniać miłością,
Nie zajmować się ciągle
Tylko codziennością...

Dajmy swą miłość innym w podzięce
Pamiętajmy, że dom jest tam, gdzie serce...

autor

Dżdżowniczka

Napisany: 2005-12-10 Dodano: 2005-12-10 11:32:29

Ten wiersz przeczytano 447 razy

Oddanych głosów: 8

Rodzaj Rymowany Klimat Obojętny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie