Dom w mroku
Wymyka się z rąk życie
poukładane przypadkowo
zacierasz ślady
chowasz brud
nakładasz uśmiech
czerwoną szminka
w letnich pantofelkach
zimową noc przemierzasz
myśli moje uchwyć
w lazurowym błękicie
zaistniej z bólem
nie wybaczaj
spróbuj
jesteś kobietą
Komentarze (18)
zglaszam veto . bol , rozpacz , niepokoje i co tylko
chcesz dotyka wszystkich . nie tylko kobiety . klaniam
sie .
mocne słowa, ale popieram je ... można wybaczyć raz i
drugi, ale ciągłe wybaczanie to WYPACZANIE ... sensu
życia i charakterów
nie jest latwo zapomniec wyzadzonej krzywdy a tym
bardziej wybaczyc jednak nie mozna w nieskonczonosc
pamietac z czasem napewno trzeba wybaczyc
Latwo jest mowic wybacz...wybaczamy po latach...czas
on leczy rany...
Czasami los nas strasznie zawiedzie …lecz my
musimy umieć wybaczać…choć wiem jak jest ciężko
Najgorzej jest kiedy kochamy kogos zbyt mocno,bo wtedy
nawet jesli ta osoba nas krzywdzi poraz kolejny
wybaczamy,tylko jak dlugo mozna wybaczac kiedy pozniej
znow ta osoba rani..Dobrze ze twoja przyjaciolka ma
kogos takiego jak ty,mam nadzieje ze poslucha twojej
rady..
Twoja przyjaciółka ma szczęscie że ma Ciebie. Śliczny
wiersz, tak jakbym czytala też o sobie, wzruszający...
oby było lepiej.
Smutny utwór. Ale dobrze, że Twoja przyjaciółka nie
jest sama. + - za wiersz i postawę
godne uwagi ,że jestes w tym smutku razem z nią..jak
trudno jest wybaczac gdy niesasłużenie zaostajemy
skrzywdzeni oddając w pełni ufne serce komus kto
wydaje się na to zasługuje...słowa przepełnione
złością i goryczą,podoba mi się forma
Nic tu nie pomoze niczyje pisanie - Twoja
przyjaciolka musi przestac wybaczac
a Ona jest " chyba kobieta bezwolna "
i nie umie inaczej.
Trudno czasem wybaczać bo ile można czasem jest jeden
raz za dużo.
Wiem tez jedno poukładane życie nie istnieje.Wiersz
daje chyba wszystkim do przemyslenia jacy czasem
jesteśmy.
Czasem potrzeba wybaczenia,
by zacząć życie, inne z dala,
by nie nieść trudów zbyt za ciężkich,
za słabe barki, to nie męskie.
I serce w strzępach podziobane..
W piersi otwartej świeże rany…
Lecz kiedy zamkniesz własne drzwi ,
to wybacz sobie, potem mu,
by starych grzechów nie pamiętać
by zacząć nowe ZYCIE …piękne!
Myślę, że wybaczenie wybaczeniu nierówne. Co innego
zapomnieć doznane urazy, a co innego pozwalać się
krzywdzić wciąż od nowa. Myślę, ze chcesz, aby tego
właśnie uniknęła Twoja przyjaciółka...
mrok ludzkiej duszy, trafne okreslenie, a jednak
nadzije, ze umiemy wybaczać pomimo wszystko
,,życie poukładane przypadkowo ,,starty życia kurz ,
odsłonią serce i otworzą dzwi do twego wnętrza , mądry
wiersz.