W domu
W smutna rocznice, tacie
"Nim liście zżółkną będę w domu,
wiem, jak dąb zdrowy do was wrócę,
poszukam tylko wiatru w polu"
A wiatr się zerwał, w błękit uciekł
by płakać z deszczem. Załkał, zawył,
wściekłą wichurą zaskowyczał.
Wśród trzcin włochatych jak niedźwiadki
wyszeptał krzywdę. W wierzbach przysiadł
zanim jeziora (niebem) obszedł,
w dąbrowie prosił: "dębie pomódl
się a ja gwiazdkę śniegu poślę
w pożółkłe liście. Jestem w domu".
autor
Stella-Jagoda
Dodano: 2016-11-10 01:39:14
Ten wiersz przeczytano 2681 razy
Oddanych głosów: 69
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (71)
Bardzo smutno :(
Smutno :((
a zarazem tak pięknie
Dziekuje kochani za dobre slowo :)
Pęknie i wzruszająco.
Pozdrawiam Ewuś najcieplej.
piękny, wzruszający wiersz...smutna rocznica, ale
myślę, że tato jest dumny z Ciebie.Pozdrawiam Ewula
Wzruszyłaś...
Prosto z serca pisany.
Pozdrawiam
ładne
Wzruszający ładny wiersz
Hodně pěkné.
...tak to już jest...piszemy...tacie...mamie...a
smutek przykrywa nam świat...piękne
strofy......pozdrawian i dzięki za wgląd
Piękny, nostalgiczny wiersz.
Dojmujący!
Napisałam niedawno dedykując moim Drogim Rodzicom
"spotkamy się kiedyś – wierzę
w szatach przez rosę utkanych
na wspólnym wiecznym spacerze
w magicznym świecie - nieznanym"
Pozdrawiam pięknie Stello-Jagodo:-)
Czytając wiersz aż łza popłynęła
piękny i wzruszający ...
Promiennej soboty:)
Serdecznie dziekuje mili goscie za odwiedzinki.