Dopóki trzymasz mą dłoń

Pośród błyskawic,burz i nawałnic
Sennych koszmarów i codziennych spraw
Dłonią swą dloń mą trzymasz ma pani
Mym wdzięcznym sercem trzymam cię Ja

Miraże swiata rysują nam mgliście
Podniebne loty i przepaści mroczne
I czy nas to wzniesie,czy nas przyciśnie
Wiem że jest przestrzeń w której odpocznę

Odpocznę Ja ,Tobie łzy wyschną
Zmieniając się w szczęścia bezcenne diamenty
Ta jedna chwila,tych ust nasza przystań
Ta tarcza nasza przed światem zawziętym

Dopóki pani rękę mą trzymasz
Dopóki wspólna piosenka w nas gra
Wszystko co złe jest,nas się nie ima
Przestraszył jej kiedyś się nawet bóg-czas

Daj wierzyć pani-mój skarbie bezcenny
Że nie zatrzyma w nas nic tych nut
Ty częścią mojej,Ja twojej piosenki
Światłość,magia,nieziemskość i cud

autor

peter12

Dodano: 2005-12-23 18:10:07

Ten wiersz przeczytano 630 razy

Oddanych głosów: 1

Rodzaj Rymowany Klimat Optymistyczny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie