Dorosłość...

Witam. Jest coś w tym tekście, co mnie zatrzymało. Nie
umiem powiedzieć dokładnie co; może emocje, może
sposób opowiadania… Nie wiem.

Co należałoby poprawić?
- po pierwsze: zdecydować się czy w tekście
zastosowana zostanie interpunkcja. Jeśli decyzja jest
na tak, to nie można sobie pozwolić na dowolność w jej
(interpunkcji) stosowaniu,
- po drugie: nie jestem zwolenniczką trzykropków,
używanych w nadmiarze,
- po trzecie: jestem przeciwniczką budowania tekstu na
zdaniach wielokrotnie złożonych i zwrotach z użyciem
imiesłowów. Zgadzam się w tej kwestii z moją
Paniąodpolskiego, która mówiła:”używaj zdań
pojedynczych, a popełnisz mniej błędów składniowych i
stylistycznych”.

„Skąpana w deszczu myśli,
pełna smutku i lęku,
zajęta problemami namiastki życia…
Zapomniała o prawdziwym celu,
który nadała sobie dawno temu,
kiedy jeszcze nie pochłoną jej ten powierzchowny
świat,
pełen iluzji i kłamstw...”

Duża litera użyta w słowie „Zapomniała” sugeruje, że
mamy do czynienia z początkiem nowego zdania. To, co
poprzedza to nowe zdanie, to myśli oparte na
imiesłowach przymiotnikowych biernych; dopiero
połączenie tych dwóch części w całość, przez
zastosowanie właściwej interpunkcji, czyni tekst
zrozumiałym:

„Skąpana w deszczu myśli,
pełna smutku i lęku,
zajęta problemami namiastki życia,
zapomniała o prawdziwym celu,
który nadała sobie dawno temu,
kiedy jeszcze nie pochłoną(Ł) jej ten powierzchowny
świat,
pełen iluzji i kłamstw...”

A teraz o związkach frazeologicznych.

- co to jest „problem namiastki życia”?
- co chciałaś powiedzieć mówiąc: „ludzie to nie
istoty”?
- czy można „nadać” prawdziwy cel?

Tyle na początek. Oczywiście możesz spokojnie
zlekceważyć moje rozważania. Zdaję sobie sprawę z
ogromu mojej omylności i niewiedzy. I przypominam: po
moim komentarzu autor nic nie musi. Pozdrawiam.

Trochę w tym prawdy jest przykładem jest ten portal :)