dotykając przemijania

Wiersz tytułowy z tomiku "dotykając przemijania"

tak dawno opuściłam tamten dom
niewiele wspomnień spogląda ze wzgórza
a ono jakby skarlało
dzikie jabłka jeszcze bardziej cierpkie
stary klon ogrzał obce ściany
zamieniając się w proch jak ty

ja też nie stoję w miejscu
choć już nie urosnę

tylko zgarbiona szopa poskrzypuje niezmiennie
wciąż nieświadoma że nie wrócisz

Jeśli ktoś chciałby zagłębić się w moje smutki, to adres mailowy znajdzie na mojej stronce. Pozdrawiam :)

autor

Madison

Napisany: 2015-03-18 Dodano: 2017-03-26 13:40:04

Ten wiersz przeczytano 1331 razy

Oddanych głosów: 31

Rodzaj Biały Klimat Refleksyjny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie