Z dotykiem wiatru

Wiersz krótki lecz wymowny...wiaterek wieje smutkiem

Najbardziej podoba mi sie koncówka "Przywiał chłodna
rzeczywistość i zniknoł u sądziada". Lubie przejście z
żywych, ogromnych emosji (stanów) do prostych, niejako
wyrwanych z kontekstu zdarzeń/motywów. Podkresla
uczucia i jednocześnie stanowi swoiste zawieszenie
dajęce czas na przemyślenie, odczucie.. Super

Obrazowo przedstawiłaś smutek - aż mnie ciarki
przeszły z powiewem wiatru...

Tak...wyjęte z serca...