Dramat pospolity...

A jednak niewiele Ci mogę dać...

Setki pytań, na które nie znam odpowiedzi.
Setki odpowiedzi, do których brak mi pytań.
I tylko kilka, mało znaczących myśli w gąszczu zawiłego dramatu.

Bo dla mnie zostały tylko wspomnienia.
Resztki uczuć i okruchy Twojego czasu.
Bo mi przeznaczone jest tylko to, o co proszę.
Bez zbędnych podarunków.
Bez nadziei.
Tak po prostu.
Ja jak nikt...

... choć niewiele wystarczy właśnie nam.

autor

Monyca!

Napisany: 2006-04-10 Dodano: 2006-04-13 22:05:37

Ten wiersz przeczytano 440 razy

Oddanych głosów: 1

Rodzaj Bez rymów Klimat Melancholijny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie