drewniane podświadomości

otworzyłam szafę z kolekcją moich luster
i w każdym lustrze wyglądałam inaczej
doroślej
dziecinniej

wypuściłam z szafy z kolekcją moich luster
dwa martwe odbicia
poleciały
pofrunęły

uśmiechnęłam się do szafy z kolekcją moich luster
a ona nie uśmiechnęła się do mnie
zapłakała
odwróciła

pogłaskałam szafę z kolekcją moich luster
na dachu zrobiło się cieplej
czułam
oddychałam

rozwaliłam szafę z kolekcją moich luster
oczami przestraszonymi
stuk puk
stuk puk

pozbijałam całą kolekcję moich luster
a jedno odbicie zawisło w powietrzu
ironiczne
nie moje

nie ma już szafy z kolekcją moich luster
ona i tak była na mnie obrażona
znienawidzona
najmilsza

zbijam teraz szufladę pustą w środku
żebym mogła się tam ułożyć
niezapomniana
niepominięta

karmcie swe serca sercem innego nie o miłości mówię

autor

stiefani

Napisany: 2006-02-18 Dodano: 2007-02-18 01:34:13

Ten wiersz przeczytano 411 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Wolny Klimat Melancholijny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie