Drobiny
Życie to nie bajka, to walka o siebie,
tak mi powtarzają krusząc błękit w
niebie,
życie to jest bitwa o własne pragnienia,
a niech sobie mówią, sama świat swój
zmieniam.
Nie pragnę zbyt wiele, szczęście to
drobiny,
splatam je uparcie jak w koszu wikliny,
dziś ziarno uśmiechu do wczorajszych
marzeń,
jutro gram nadziei ze smutków odważę.
Jak ziarnko do ziarnka składam w kufrze
życia,
to co najcenniejsze, co warte ukrycia,
wydłubane z kurzu dni zwyczajnie
szarych,
perły jednej chwili, diamenty
zuchwałych.
Życie to nie bajka, kto dziś w bajki
wierzy,
trzeba umieć znaleźć swój kącik w tej
wieży,
chwytać te drobiny cenniejsze od złota
i umieć zamykać przeszłości swej wrota.
autor
smutne oczy
Dodano: 2013-04-06 23:46:19
Ten wiersz przeczytano 734 razy
Oddanych głosów: 9
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (11)
Ładnie. Mnie się podoba :)
choć wiersze rymowane uważane są dzisiaj za archaizm,
ja jednak będę uparcie obstawał za tym by podtrzymać
tradycję minionej epoki. Piękny wiersz...Pozdrawiam
drobiny które zbieramy i składamy....dobrze o życiu
pozdrawiam:-)
Ładny wiersz. Ten rym wierzy - wieży msz nie brzmi
dobrze. Może zamiast "trzeba umieć znaleźć swój kącik
w tej wieży" napisać np "ale mimo tego próbować
należy" lub inaczej. Mam nadzieję, że autorka wybaczy
mi tę czytelniczą uwagę. Miłego dnia.
Życie jest proste, łatwo tego dowieść, skomplikowany
jest człowiek! Pozdrawiam!
(:
Ładny wiersz...szczęście to drobiny - to prawda...
Gdyby nie ten wiersz,to nigdy nie dowiedzielibyśmy
się, że życie to nie jest bajka.
Szczęście to drobiny, które trzeba umiec odnaleźc,
pozbierac i zatrzymac w dłoni jednocześnie odcinając
się od przykrych doświadczeń. Dobrej nocy :)
Witam. Pięknie opisane życie.. Tak, to nie bajka, lecz
drobiny. Pozdrawiam serdeczmie
Podoba mi się.