W drodze

Pozostaw tej róży półżywy pąk,
Ona wpisana jest w Jego koloryt
- Jak rany przebitych nóg i rąk -
Niech dotrwa spełnienia pory

Od kropli krwi co spłynie w dół
Zapłonie szkarłatem ta róża
Omdlała wśród pachnących ziół
Zerwanych dzisiaj na wzgórzach

- Przez dwojga późnych pielgrzymów
- Samarytankę i dobrego łotra -
W drodze do Zawady jak do Rzymu -
Do Damy w czerni jak do św. Piotra -

Z rudawych miedz, przydrożnych pól
Łagodna woń traw, żarnowca i głogu
Ulży w cierpieniu, ukoi ból
Udręczonemu na krzyżu Bogu.

Usiądźmy pod krzyżem na trawie
Po stronie mojej - dobrego łotra,
Cisza tak wielka, że prawie
Słychać płacz świętego Piotra.

Słońce przechodzi na stronę,
Anioł Pański zwiastuje Pannie,
Módlmy się; "Pod Twoją obronę",
Niechaj nas chroni nieustannie.

A teraz w dół do ołtarza -
On z Panną tu zawsze był?!
Ach jak ten świat poszarzał
I nagle zapadł się w kurz i pył! */

Ale ty mówisz mi, że to nic
I trzeba nam paść na kolana,
Serce pyta - jak dzwon dzwoni;
Gdzie jesteś Niepokalana?

Gdzie jesteś Zawadzka Pani?
Matko Boga, Damo w czerni,
Chcemy być też wysłuchani,
My grzeszni, lecz Tobie wierni.

My dzieci Twoje, przelotne
Tej ziemi biedne dwa pyłki
Przygodne - lecz nie samotne -
W drodze - do domu - ze zsyłki

Przez Ciebie - w Miłość - do Syna
Hołubionego na Twoich kolanach,
Pełnymi ciepła matczynego oczyma,
Panno Święta w Miłości zakochana

Tobie to dobrze, Tyś wygrana,
Nie tak jak my biedni tułacze
W drodze od rana do rana,
Miłości wiecznej poszukiwacze.

Ach gdybyś wiedziała już wtedy,
Że przyjdzie taka godzina
I strasznej doczekasz się biedy
- Śmierci krzyżowej swego Syna.

Gdybyś wiedziała w czerni Damo
Płakałabyś nad Nim z niemocy
Od rana do rana, stale tak samo
Jak my nad sobą pośród ciemnej nocy.

Padnijmy znów i na klęczkach
Ołtarz obejdźmy dokoła,
Panno w czerni, Damo Piękna
Przed Tobą chylimy czoła.

Na serca połóżmy swe krzyże,
Nasyćmy je naszym potem,
By z nimi iść wyżej i wyżej
Zdobywać Miłość jak Golgotę.

Niech w Miłość - miłość nasza
Ulegnie trwałej przemianie,
U Syna swego nam wypraszaj
Tę łaskę - jak wina w Kanie.

*/ - prowadzony był remont sanktuarium

autor

Weno

Napisany: 2015-09-18 Dodano: 2015-09-18 11:49:51

Ten wiersz przeczytano 1284 razy

Oddanych głosów: 15

Rodzaj Rymowany Klimat Ciepły Tematyka Wiara

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie