W drodze...

Nie wiem...,
może podążam gdzieś w stronę światła,
bez pośpiechu...wolno...
Nie widzę jeszcze...,
lecz ogarnia mnie ten cały ciepły blask.
Przede mną?...Nie!, a raczej za mną,
brat mój księżyc, chyli głowę daleko w dal.
Cisza..., ostatnia z gwiazd tuli swoje pociechy...
Gwiazdeczki idźcie już spać!.
A ja?,
Przemierzam wciąż tą samą ściężkę od lat.
Próbuje zrozumieć, te gwiazdy, ten księżyc, to światło, ten blask...,
Ten Świat!
Może kiedyś..., teraz jednak zamilknę, na pewien czas.
Niech przez ten jeden moment,
tą jedną chwilę,
wskazówki zegara zatrzyma wiatr.
Poczułem..,
Niebo jak nigdy dotąd,
wyciągnęło do mnie swą niewidzialną dłoń.
Niebo jak nigdy dotąd,
stanęło tak blisko nas...

autor

Iceman

Napisany: 2005-04-24 Dodano: 2005-04-24 15:22:42

Ten wiersz przeczytano 496 razy

Oddanych głosów: 5

Rodzaj Rymowany Klimat Romantyczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie