W drodze do nieba

Nie możesz serce przysnąć na drodze do nieba
bo sen jest często cięższy od ciągłej wędrówki
więc idź serce, idź stale, za kawałkiem chleba
do dobrych domów pukaj w nadejście szarówki.

Do dobrych domów pukaj, gdzie światło nie zgaśnie
gdzie żadna twarz swych rysów złych w cieniu nie skryje
a jeśli ci przed nosem drzwi swe ktoś zatrzaśnie
nie pukaj tam raz jeszcze, tam gdzie zima żyje.

Nie pukaj tam raz jeszcze, głodnym też iść można
więc idź serce, choć noc jest, gwiazdy cię nie zgubią
zaświecą ci jak wielka latarnia przydrożna
i powędrują z tobą, bo wędrować lubią.

I powędrują z tobą, dopóki wschód słońca
nie nakaże im zasnąć w odpoczynku dziennym
lecz ty serce nie zaśnij, idź stale, do końca
tak stąpaj w stronę nieba krokiem wciąż bezsennym.

Tak stąpaj w stronę nieba… spójrz, tam nie ma smutku
tam każdy dom chleb dzieli i ciepły kominek.
Gdy dotrzesz, to zapukaj, możesz po cichutku
otworzą i należny dadzą odpoczynek…

autor

GłośnySzept

Napisany: 2008-11-07 Dodano: 2008-11-07 17:38:24

Ten wiersz przeczytano 675 razy

Oddanych głosów: 4

Rodzaj Rymowany Klimat Optymistyczny Tematyka Wiara

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie