W drodze zaatakowała zima

"W drodze zaatakowała zima".
21.12.2022r. środa 09:30:00

W drodze zaatakowała zima,
W drodze do Ciebie,
A właściwie od Ciebie.

Mokro, śnieżnie, ślisko pod stopami,
Pociągi opóźnione godzinami.

Na szczęście gorąc między nami
Radość spieczonych ust.

Teraz nieustannie podążam do tego źródła,
Gdzie nastała rewolucja,
Cierpliwość i wytrwałość.

Pewien nawyk w wysiłku juz nie zmaga się,
Bo w chwili obecnej
Jest wielka radość, że przyszłaś,
Że pojawiłaś się.

To wszystko na szczęście nie ma końca,
A jest dopiero na początku.
Nie spostrzegniemy się, a to życie przeleci.

Potrzebna nam wytrwałość, to już mamy,
Potrzebne nowe nawyki, to już rodzi się,
Potrzeba czuwania, to pojawi się.

My zderzeni z nowymi okolicznościami
Mamy koniec dotychczasowego świata.
Teraz nowy, w który pójdziemy odważniej
Pojawia się.

My rozkładamy skrzydła do lotu,
A niektórzy chcą manipulować
Przy przepisach o konfesjonale.

Wierzę, że będzie wspaniałe czuwanie
W czułościach,
Które pozwolą ujrzeć pewną przychylność.

Ja będę Cię pilnować, a Ty mnie.

W tym wszystkim jest siła,
Która rozświetla strefę mroku.
Teraz wszystko się dzieje i zachwyca.
Przecież to wszystko takie proste.

Jednakże także trudne zadanie,
Ale dopóki mamy czas
Będzie to nasz czas,
Które dal nam Pan
I rozliczymy się z niego z sercem.

Na inną planetę doznań nas unosi
Jednak nawet współczesna sztuka
Nie może być poza prawem.

Nasze miejsce jest tutaj,
Gdzie czuwamy przy sobie
I niech chleba nam nie zabraknie,
I na opłaty też.

Tyle tysięcy marzeń,
A gdy jedno, lub drugie się spełni
To człowiek staje się najszczęśliwszym.

Polska przyroda jest dzika,
Dzika, bo obce, często niechciane gatunki
Przez przypadek i przez bezmyślność człowieka
Pojawiają się!

Oby w nas była zupełnie inna dzikość
I wcale nie inwazyjna.

W tym wszystkim jest szczyt
A i dno, od którego wspólnie odbiliśmy się.
Wydostaliśmy się poza grawitację,
W stan nieważkości.
Tylko nasze wzajemne przyciąganie
Na nas i między nami reaguje.

Naturalne wspomaganie
I wzajemne dopasowanie się
Jest widoczne dla oczu
I do odkrycia przez wszystkie zmysły.

Ktoś, coś by chciałby ograniczyć,
Ale nie my.
Oby między nami nie stanął
Nikt w swej wrogości.

Nam dobrze jest tak
I eksploduje to namiętne uczucie,
Które dobija do portów.

Sprawia to, że teraz słowem filozofuję,
Bo taki mamy klimat
Bez zbędnego ale.

Chcemy cały świat zaprosić
Nim odejdziemy.
Wspólną drogą w podróż życia.

Tyle myśli się kłębi.

autor

AMOR1988

Napisany: 2022-12-21 Dodano: 2022-12-21 10:17:37

Ten wiersz przeczytano 460 razy

Oddanych głosów: 6

Rodzaj Bez rymów Klimat Refleksyjny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie