Droga

Z prochu powstałeś i w proch się obrócisz
Wszystko, co złe z serca odrzucisz
Węża, co duszę spowija, zabijesz
A potem umrzesz, a i tak odżyjesz
Iść zawsze będziesz z kulą u nogi
Która symbolem będzie nieskończonej trwogi
Przedzierać się będziesz przez największe ciernie
Lecz idziesz do mnie, więc idź przez nie dzielnie
Gdzie tylko spoczniesz, tam będzie susza
A pić będzie tylko twoja dusza
Na drodze twej góry ja utworze
I przed kim tylko móc będę – upokorzę
Chłostać cię będę słowem bliźniego
Aż w lustrze nie poznasz odbicia swojego
I rzucać w ciebie będę gradem zwątpienia
Pełna będzie twa droga cierpienia

dla wątpiących w sens...

autor

skorpion

Dodano: 2005-03-07 14:16:37

Ten wiersz przeczytano 748 razy

Oddanych głosów: 18

Rodzaj Rymowany Klimat Dramatyczny Tematyka Wiara

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie