Droga bez skrzydeł

Pustym wzrokiem wodzę po linii nieszczęścia
Kim ja tak naprawdę jestem ?
Upadłym aniołem, któremu nawet skrzydeł brak
By dalej iść muszę nauczyć się chodzić
Krok za krokiem..
Przeszłość mnie goni nieubłaganie
Gdzieś pośród najzwyklejszej ciemności
Odnalazłam namiastkę skrzydeł mych
Rozszarpanych, zdeptanych przez miłość
Na wieki razem z uśmiechem na twarzy
Czysta bzdura...
Zamykam serce , idę dalej.

autor

Cathrine

Dodano: 2007-10-23 19:28:53

Ten wiersz przeczytano 419 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Wolny Klimat Smutny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie