Droga do Kebarry

I jeszcze polecimy na Marsa
Zaróżowi się nam zorza godzin kresów
Szukamy cieni, zbłąkani we mgle
Skąpani w czarownej księżyca poświacie

Szukamy zmierzchu, samotni bólu
Świadomi krańcowych marzeń konarów cmentarnych drzew
W stogu kosmosu szukamy igieł by żyć
Pozwolenia od ministrów, by w odludziu
Odeszłe czcić demony, z pograniczy
Podłości, marzeń, planów
Niezapamiętanych nocy
I koszmarów
Krwi już pełnych zbroczy

W czerni ziemi schowaj swą twarz
Niech ci opowie wnuk nieznany nigdy
Siedząc na grobie anonimowej babci
Paciorek za machin oliwny zgrzyt
Megabajty prawd o Bogu
Prawd o sobie, znalezionej
W tym kosmicznym stogu

Prawd o świecie, żyle złota, świcie
Prawd odległych, kebarrańskich, od narodzin aż na życie
Kochaj szczerze, miłość skrycie
Wypełni ci świt
Kiedy noc nadejdzie, nie zauważysz

Pogmatwali nam losy, panowie z dolarów
Uciekli sami zaraz potem i nie ma ich
Lecz został po nich centralny bank
Prawdy poszukiwacze, fałszerze żniw

Inny ten świat jest, mój panie i pani
Drodzy pospólstwo, usiądźcie w krąg
Zaczynam swą pieśń, zaciskam już pięść
Nadchodzi czas, by pięść do góry wznieść
Bunt to odpowiedź

Kochaj więc szczerze, w największej tajni
Tajniki odkryj kebbarrańskich złóż
Przytul się mocno, a odpłyniemy
Nie złapią nas, nie będą mieć
Miłość zostanie
Amen

autor

Vidar

Napisany: 2011-01-09 Dodano: 2011-01-12 18:53:28

Ten wiersz przeczytano 763 razy

Oddanych głosów: 5

Rodzaj Rymowany Klimat Romantyczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie