Drogowskaz

Iść przed siebie
Na rozstajach wybierając
Ścieżkę ciernistą

Iść i upadać
Mimo krwi i cierni
Zawsze powstawać

Czuć zapach róż
I zachwycać się
Cierpkością cierpienia

Nie zbaczać
Z raz obranej drogi
Trzymać się szlaku

Opierać się temu
Co dla konających wędrowców
Wydaje się być wybawieniem

Iść i przystanąć
Na widok łez
Pozwolić sobie być człowiekiem

Czuć, widzieć
Dotykać i słyszeć

Cieszyć się i płakać
Bo bez smutku
Nie byłoby radości

Żyć swoim życiem
Nie oszukując się
Że inni mają lżej

I wierzyć w to
Co jest prawdą
Bo prawda wyzwala

Nie uciekać i stawać
Oko w oko
Z własnymi fobiami

A w końcu umierać
Bez żalu
Z nutą nostalgii

autor

Green Lonely

Napisany: 2008-02-07 Dodano: 2008-02-09 14:21:24

Ten wiersz przeczytano 367 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Bez rymów Klimat Melancholijny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie