Drugie życie

Alu.. Marcin, nie Mariusz ;)

Mariusz,ten wiersz mną wstrząsnął.Piękny,głęboki,tyle
w nim żalu,smutku,tragicznego doświadczenia,ale to się
skończyło zaczynasz drugie życie.W tle tego wiersza
wyczuwa się,że nadchodzą zmiany,co z tego,że w żyłach
płynie samotność.Samotność można polubić.Myślę,że to
jeden z lepszych wierszy twojego autorstwa,jak na mój
gust oczywiście.

Jesli tak wyglada smaotnosc to udalo sie Tobie
stworzyc cudenko...Gratuluje :)

Po prostu piękny wiersz...
jeszcze ten podpis u dołu - nie wiem czy można mi tak
napisać, ale życzę mnóstwo radości i powodzenia ;)

Bardzo ładny wiersz. A Samotność czasami jest zbyt
wiernym Przyjacielem. Choć ze łzą ale patrzysz w
przyszłość i to jest ważne :)

Bardzo głęboki i przejmujący wiersz,treść jasna i
czytelna,pełna goryczy brawo :D

Piszesz lepiej niz debiutant...Smutnawy,ale ladnie
napisany wiersz.

Wiedze, że debiutujesz, ale piszesz świetnie tylko tak
dalej a będzie z ciebie poeta bardzo mi się podoba
twój styl

sliiiiiiiiiczne!!!!!!! nic dodac nic ująć!! :*

Wiersz mimo,że smutny ma w sobie szczypte nadziei na
lepsze jutro.Ciekawa forma,rymy też mogą być.Dobry
wiersz.

To dobrze, ze w koncu sie odnalazles i patrzysz choc
ze w oku - jednaqk w przyszlosc, a ta moze okazac sie
nie gorsza. Wiersz pokazuje prawdziwe odczucia.

czekanie jest przywilejem kochanków jeżeli oboje na
siebie czekają a los daje im szansę kolejnego
spotkania... i uwierz że nie jesteś sam, takich jak ty
jest więcej niż się tego spodziewasz;)

Wiersz zaczyna się bardzo smutno: "trułem serce (.. )
niszczyłem duszę" . Ale wielka tkwi potrzeba
odrodzenia w człowieku :"jak feniks z popiołów
powstaje". Powoli i nie bez trudu pokonujesz ból i
pustkę w sercu- do nowego życia! Zmusić serce do
zapomnienia - to wielka sztuka!

Smutny wierszyk lecz daje nadzieję na lepsza
przyszłosc.
Na przyszłosc z mniejsza iloscia bólu. Spodobał mi
się. Czytałam go lekko z uwagą i zapałem :)

Jaki to piekne "zmusiłem serce":) zazdroszczę CI.