Drzwi

Idąc na przód spostrzegłem drzwi zamknięte
Jakkolwiek przeszkoda ta roztacza zachętę
Mijając poprzednie zmęczyłem się wielce
Lecz ja staram się po każdej burzy dojrzeć tęczę

Mimo wszelakich złych przygód
Podczas tej podróży wyzbyłem się wygód
Nic nie jest w stanie mnie zniechęcić
Mam do sforsowania tych ostatnich chęci

Staje już naprzeciw drewnianej zapory
Skonfrontuje jej wole przeciw mej woli
Szepcze do niej „Kocham... kocham Cię nad życie”
Wypatruje ruchu ... a tu z planu nici

Chodź siedzę i powtarzam czyny me niestrudzone
Drzwi te nawet są nie uchylone
Widać były mocno zatrzaśnięte przez poprzednika
Gdy właścicielkę zraził i drzwi serca zamykał

Siedząc i czekając na znak nieprzerwanie
Szepcząc wciąż słowo „Kocham” nieskalane
Odwracam się czasem z bojaźnią jednak
Czy ktoś nie nadejdzie i się z sercem pojedna

autor

Kuchar

Dodano: 2006-11-23 17:27:09

Ten wiersz przeczytano 1828 razy

Oddanych głosów: 5

Rodzaj Rymowany Klimat Melancholijny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie