Łzy

Siedzę na ojczystej ziemi uwielbionej
I płaczę ku mej miłości utęsknionej
Z oczu płynie rzeka łez czystych
Niczym tor górskich strumieni bystrych
Są niby krew spowodowana raną
Do tej pory miłość była dla nich tamą
Lecz i ona uległa gdyż marne szanse były
By sny moje o uczuciu się spełniły
Słowo „kocham” już nie wystarczy
Dla wielu jest on mniej warty
Niżeli skarby bardziej namacalne
Uczucia zostały zdeptane, były niedostrzegalne
I cóż mam czynić gdy serce żal ściska
Gdy nikt nie dorzuci opału do miłości ogniska
Jedyne co zostało to wstrzymać krok
I poczekać jak zapadnie w pamięci mrok

autor

Kuchar

Dodano: 2006-11-26 18:04:39

Ten wiersz przeczytano 395 razy

Oddanych głosów: 4

Rodzaj Rymowany Klimat Pesymistyczny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie