Drzwi do prawdy/erekcjato

A świat patrzy i się dziwi, troszkę jak w zwierciadle krzywym.

Dwóch prawników szarpie drzwi,
każdy krzyczy - puszczaj ty!
ciągną od przeciwnych stron,
są to drzwi solidne nowe,
bardzo mocne bo dębowe.

Każdy chce być lepszy,
wyjść na mądrzejszego,
więc czasem cichutko szepczą,
wpuść mnie ty kolego.

A klakierzy z każdej strony,
też przez prawo wyszkolonych,
dopingują, doradzają,
wszyscy dobrze kodeks znają.

Obok szedł Spieprzaj Dziadu,
zwabił go prawniczy krzyk.
Spojrzał i coś ciekawego dojrzał.
Oj barany! Oj tumany!

Chyba Nobla ja dostanę,
to jest proste, wierzcie mi...
to są...
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
rozsuwane drzwi.

autor

karl

Napisany: 2015-11-18 Dodano: 2015-11-18 10:09:42

Ten wiersz przeczytano 989 razy

Oddanych głosów: 22

Rodzaj Groteska Klimat Ironiczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie