drzwi psychologa

stałam dziś przed tobą tępo wpatrując się w twoje drzwi.
łza płynęła po policzku.
echo w mojej głowie śmiesznie powtarzało: dasz radę, obiecałaś, wejdź.
ale sama w to nie wierzyłam.
rozłożyłam ręce i upadłam na kolana.
otatłam łzy.
wyciągniętą rękę błagającą o pomoc schowałam do kieszeni.
nie chcę twojej pomocy.
nie chcę być twoim brzemieniem.
nie chcę, żebyś na mnie czekała.
nie chcę, abyś była przy mnie.
odwróciłam się
i odeszłam od jedynego źródła pomocy
przekreślając je na zawsze.

autor

parszyw

Napisany: 2007-02-21 Dodano: 2007-02-21 18:17:38

Ten wiersz przeczytano 520 razy

Oddanych głosów: 6

Rodzaj Bez rymów Klimat Smutny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie