Drzwi zamknięte kluczem

Dosyć tego szmeru mam.
Dosyć myśli za i prze.
Dosyć serca drżenia.
Dosyć...chcę zostać sama,
chociaż raz...
Więc nie zdziw się!
Bo do ręki wezmę klucz...
Nie zdziw się...
że za sobą zamkne drzwi.
Nie, nie wpuszczę Cię.
Chodź raz wstępu nie uzyskasz.
Wejdą tylko - powietrze i cisza ta.
A ja siąde na krześle
Oj...tak
Zamkne oczy....oj tak.
Pozwolę by powietrze
stało się mną...
Pozwolę by cisza
we mnie wtargneła.
Pozwolę sobie na niebycie...

autor

Ginewra...

Napisany: 2005-06-10 Dodano: 2005-06-10 15:40:35

Ten wiersz przeczytano 487 razy

Oddanych głosów: 10

Rodzaj Rymowany Klimat Rozmarzony Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie