dublin zagłaskany_motyw wschodni

tym, którzy jeszcze wierzą w siebie...

telefon pobrzękuje cierpliwie
nie porwany kablami
żaden na falach
ślad nie uwiera
choć użalasz się tak swobodnie
krążąc z polotem nad nami

ktoś poskładał wszystkie
skargi i bez sentymentów
spuścił latawcem
w okolice
nieba nam przychylę
mea culpa też szarpałem za warkocze
koleżankę zwłaszcza
całowałem odważnie bo czas gonił
teraz mógłbym trwać latami
usta w usta skrzyżowany westchnieniami
wspomnień czar
z przerwą godną drinka
bez cienia wahania i parasolki
zawsze mamy deptak obok

zanim odłożysz słuchawkę
pamiętaj że jestem gdzieś z tobą
odwirowany z niewoli pieniędzy.

... i tym, którym chce się wierzyć .

autor

mirno

Dodano: 2008-08-05 01:26:08

Ten wiersz przeczytano 549 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Nieregularny Klimat Optymistyczny Tematyka Nadzieja

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie