cudne manowce.
jeszcze zdążymy naszą miłością siebie
zachwycić
i wszystkich.
zdążymy opowiedzieć sobie ciszą.
pójść w krainę smutku i wypowiedzieć słowa
niczyje , znikome.
naruszymy intymność sobą walcząc.
w drogę wyruszymy z plecakiem pustym.
zapukamy w okno górskiej chaty.
ciszo moje, smutku najsłodszy...
moje ty nic nie warte kochanie.
"dobrze że wróciłaś."
autor
Monika M
Dodano: 2007-11-09 21:24:57
Ten wiersz przeczytano 780 razy
Oddanych głosów: 2
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (1)
"wypowiedzieć słowa niczyje", nic nie wartemu
kochaniu... perełki...pozdrawiam