Duma
Pośród odchłani cierpkich myśli
roztrwonił Chronos resztki marzeń,
pozwolił aby się rozprysły,
milczenia dłutem wykuł twarze.
Złowroga cisza tnie uparcie
zbolałe serce, kąsa duszę,
los skazał miłość na pożarcie
ohydnej dumie, tak bez wzruszeń.
I tylko kiedy snów kurtyna
przesłoni ciepłe niegdyś oczy,
w świecie, gdzie pamięć ciągle żywa,
wołam twe imię, w środku nocy.
autor
pistacjowychłopiec
Dodano: 2010-09-02 02:42:20
Ten wiersz przeczytano 3260 razy
Oddanych głosów: 20
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (9)
wiersz wymowny O dumie to postawa co piękna jest to
godność i w miłości ważna Nie dotknięta przez prawdę a
ona objawia się w podświadomym jako zarzut i
przywołuje sens uczuć Dobry wiersz Brawo!
Taki troszeczkę poniosły ton..ale lubię :).."Snów
kurtyna" - wiesz co to :)..nawet jeśli na opak..Miast
"milczenia" może w milczeniu dłutem wykuł twarze..albo
milcząco dłutem wykuł twarze..Lecz to tylko sugestia..
M.
Śnić nikt Ci nie zabroni.
Pięknie napisane, pozdrawiam.
Nienawidzę słodzić. Więc tylko: Bardzo dobry.
za taki wiersz należy się zielony kolor :)
faktycznie ciekawy wiersz, przekazuje uczucia, trzecia
zwrotka wręcz wzrusza
Za trzecią zwrotkę masz u mnie plus.
Bogate słownictwo i logiczne metafory, wiersz
przemyślany. Pozdrawiam!