Duma
połamałeś mnie jak skrzypce
na których nie chciałeś już grać
i ucichła rzewna melodia,
pęknięte struny leżą wśród drzazg
pozbawione życia
lecz nie swojej dumy...
połamałeś mnie jak skrzypce
na których nie chciałeś już grać
i ucichła rzewna melodia,
pęknięte struny leżą wśród drzazg
pozbawione życia
lecz nie swojej dumy...
Komentarze (12)
Dzisiaj mam dzień z Twoją Poezją :)
Marudź, Daisy. :) Pierwszy raz czytam Twoje teksty
(właśnie wszystkie opublikowane tu przez Ciebie
przeczytałam).
Masz lekkie pióro, choc jeszcze nierówne Twoje wiersze
- jedne lepsze, inne słabsze. Ale każdy czymś mnie
zatrzymał - jakimś specyficznym postrzeganiem świata,
bardzo ciekawym postrzeganiem świata. :) Wiesz co
chcesz czytelnikowi przekazać.
Tutaj ujęłaś mnie tymi dumnymi strunami.
Będę zaglądała, jeśli nie urażą Cię jakieś moje
ewentualne czepiania w kwestii formy. :)
Może jak trochę pomarudzę to ktoś te moje wypociny
przeczyta...
Chyba, że są tak złe, że po prostu się nie da...
Pozdrawiam :)
Ładna miniaturka! Dziękuję! Pozdrawiam! Dobrej
nocki!:))
Dziękuję za komentarze :)
Szkoda tylko,że tak ich mało...
Dobra mini:))
Bardzo dobra,wymowna mini.
Miłego dnia życzę:)
Podoba się:)
Dziękuję, już poprawiłam :)
lub leżą
ładnie napisany.chyba powinno być struny leżały
Wymowna miniatura. Uciekł ogonek z ą w "leżą".
Zastanawiam się, czy zaimek w ostatnim wersie jest
niezbędny? Miłego dnia