dusza

Siedzę naprzeciw Twych oczu, żywy a jednak umarły,
Me ciało nie rusza się, serce nie bije, płuca nie oddychają powietrzem,
Krew spływa po twarzy, oczy zamykają się samoistnie,
Pani z kosą już czeka, by mnie zabrać do swych bram,
Ale ona nie wie, że dusza moja żyje, uśmiecha się do świata,
I nigdzie się nie wybiera, bo tu jej miejsce,
Ciało zniknie a dusza swe miejsce znajdzie – znalazła,
Milczysz…ale to nam nie przeszkadza bo wiemy o sobie wszystko
Siedzę naprzeciw Twych oczu, bez ciała, w duszy me oczy są,
Ależ, na co Nam ciała, jak bezgranicznie duchowo zagłębiliśmy się w Nasza miłość..
Na zawsze..

autor

Lucek

Napisany: 2003-08-02 Dodano: 2004-07-02 21:40:12

Ten wiersz przeczytano 665 razy

Oddanych głosów: 5

Rodzaj Bez rymów Klimat Romantyczny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie