dusza, serce i rozum

serce z rozumem w odwiecznym
dialogu pełnym sprzeczności
spotkały się w mojej duszy
by pomóc jej wytrwać w boskości

dusza co dzień wątlejsza
nie chce umierać przeklęta
lecz miłość wciąż głębiej i mocniej
zaciska na niej swe pęta

rozum wykłada swe racje:
„ucierpi przez to tak wielu”
serce, że „cierpią i teraz,
więc pomóż jej, przyjacielu!”

rozum się wścieka, że „trzeba
brać pod uwagę zło mniejsze”
serce – że „zło złem zostanie,
a dobro kieruje się sercem”

rozum błagalnie zawodzi,
że „prostszym wyborem egoizm”
serce, że „tylko kochając
zdobędzie się na altruizm”

dusza łzy leje, krwią broczy
pogrąża się głębiej w rozpaczy
„Boże, jeśli to widzisz,
czy mi tę miłość wybaczysz?”

autor

frezja_

Dodano: 2007-02-08 06:43:05

Ten wiersz przeczytano 526 razy

Oddanych głosów: 13

Rodzaj Rymowany Klimat Ciepły Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie