Dusza, słowa, umysł
Przejsc obojetnie obok starego czasu
Zniszczonej rzeczywistosci
Utopić w sobie wrażliwosc
Nie potrafię tak
Boże daj nadzieje
Dusza kona
Słowa milkną
Umysł krzyczy
Popatrzę na wiatru kręgi szalone
Deszczu upadłość
Z muzyką przez świat
Chciałbym tak
Aniele daj spełnienie
Dusza śpiewa
Słowa rozgorzały
Umysł wiruje
autor
Mari
Dodano: 2007-10-14 14:20:55
Ten wiersz przeczytano 488 razy
Oddanych głosów: 6
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (3)
Słowa płynace prosto z głowy i serca chyba:) ...podoba
mi się :)
Nie poukładany:) Rozporoszony w nagłym pościepchu a
jednak taki ułozony i emocjonalny:) Gratulacje:)
fajnie wyszło. tak jakby słowa wyrzucane były trochę
chaotycznie ale za to z głębi duszy... i tworzą
paradoksalnie wspaniałą kompozycję... super. nastrój
mi się udzielił...