Dusza zamku
Wśród niebotycznych starych drzew topoli
Lipy jaworu buków i krzewiny
Dziko rosnących traw ścieżka swawoli
Gdzie stary zamek płacze swej ruiny
Odarte z tynku mury pustką świecą
Jak żebrak co się kiedyś życiem cieszył
I patrzy w niebo łzy już lecieć nie chcą
Jak gdyby krzyczał hańba tym co grzeszą
Dokoła zamku muru tkwią wyłomy
Pamiątką sterczą z przeżytej świetności
A wyobraźnią przechodzień świadomy
W blasku księżyca ujrzy tłumy gości
Snują się pary zwarte w przytuleniu
Wśród wonnych krzewów śmiech perlisty
dzwoni
I słychać szepty w ogrodowym cieniu
Pod jaśminami skroń najbliżej skroni
Ile tu westchnień uleciało z wiatrem
Co dziś niewinnie listkami porusza
Jakby ten ogród stał się dusz teatrem
A wiatrem była tego zamku dusza
Przychodzi nocą gdy jej serce krwawi
Bo dnia białego wstydzi się ruiną
Gdzie jesteś świecie coś się tutaj bawił
Ludzie i dzieje jak zamki przeminą
julka56
Komentarze (22)
Mam przed oczami zamki Kwidzyna, Malborka, Sztumu.
W Twoim wierszu Oni (Krzyżacy) ciągle tam są i
sławią imię Najświętszej Marii Panny :))
Nastrojowy wiersz ,przeniosłaś czytelnika w ruiny
zamku w czasy nam odległe ,wiersz rytmiczny .
Przeniosłaś mnie w czasy balów i sal lustrzanych.Co
zopstanie po nas? Betonowe bloki ?
Ruiny zamku sterczą pamiątką z przeżytej świetności,a
wyobraźnią przechodzeń w blasku księżyca ujrzy tłumy
gości.Bardzo kolorystycznie i obrazowo autorka wiersza
opisała ruiny starego zamczyska,gdzie słychać szepty w
ogrodowym cieniu,jakby ten ogród stał sie dusz
teatrem.Dobry,baśniowy opis,ładne rymy.Wiersz
rytmicznie się czyta,jedenastozgłoskowiec.
Bardzo obrazowy wiersz... napaja klimatem wręcz
bajkowym, gratuluję. Lekko się czyta i zmusza
czytelnika do wyobraźni...
przecudny wiersz,przeczytalam po prostu jednym tchem:)
calosc bez zarzutu,nic dodac,nic ujac!
wiersz pięknie opisuje uroki ruin starego zamczyska,
bardzo obrazowo i realistycznie oddany klimat tego
miejsca,czytając, oczami wyobrażni byłam przez chwilę
w tym zamku w czasach jego świetności, widziałam,te
tłumy ...super.
Zamek choć ruiną stoi...
To wciąż żyje wspomnieniem...
Kiedy pani i pan młody...
Żyli nie tylko jego cieniem...
Nadejdzie jednak taki czas...
Kiedy ktoś rysę zamku dostrzeże...
Nową duszę dla niego da...
Byś zapisała to na papierze
Namalowałaś niesamowity obraz słowami, cudownie sie go
czytało.
Bardzo piękny obrazowy wiersz.
Podziwu godna lekkość plastyki, rytmu i rymu ujawnia
mistrzostwo twórcy.
Myhślę że wrażenie i tęsknota za przeszłością jakby
lekko przysypane pyłem pośpiechu, co jednak nie zrzuca
utworu z górnej półki
Przepięknie nakreśliłaś nastrój. Lubię stare mury i
ich historie, niekoniecznie radosne..
Oj bardzo do mojej sytuacji pasuje! :-)
"Przychodzi nocą gdy jej serce krwawi
Bo dnia białego wstydzi się ruiną" !
Rymy i rytm zachowane dobrze realnie przekazane.
Masz wyobraźnię i talent,pięknie opisałaś mroczne
wydarzenia,umiesz oddać klimat ,
gratulacje:)
Ludzie jak zamki przeminą a duszę uniesie wiatr
Duch zamku pięknie został w wierszu oddany. Czyta się
wiersz z przyjemnością.