Duszna samotność
Do Ciebie...
W ciemnym pokoju moja samotność,
jest jak ciężka płachta.
Pod nią ciemno jest, głucho,
i trudno sie oddycha.
Ale też ciepło i bezpieczne jest,
i miękko mnie tuli.
Boje się spod niej wyjść, bo nagle
w około zawieje chłodem.
Co z tego jak serce zabije mocniej,
skoro znów wróci do samotności...
...bo przez Ciebie!
Komentarze (0)
Jeszcze nie skomentowano tego wiersza.