dwa obrazy

Przypomniała sobie jak szła tu pierwszy raz,
to było właściwie tak niedawno,
zgodziła się pozować malarzowi.
Jego pokój przypominał skrzyżowanie galerii z magazynem,
dominował ogólny bałagan o zapachu farb i terpentyny.
Duża ilość obrazów, blejtramów, zepsutych krosien,
kilka sztalug, wiele porozwalanych pojemników po farbach sprawiało,
że w pokoju było mało miejsca.
Zobaczyła go i troszkę przystanęła zdziwiona,
siedział na wózku inwalidzkim.
Jestem Piotr, uśmiechnął się delikatnie,
nie przejmuj się, jestem tak samo człowiekiem jak Ty.
Teraz Ona się roześmiała w głos,
przecież wiem o tym Panie Głuptasie.
O, ledwo weszła już mnie przezywa.
Droczyli się jakby znali się wiele lat.
Pozowała mu wiele dni,
bo coraz więcej czasu tracili na rozmowę.
On Jej opowiadał o kulisach malowania,
jak tworzy niebo mieszając indygo z brązem i fioletem,
o kołkach do blejtramów naciągania,
jak chłodną żółcią z odrobiną cynobru i rozbielonego karminu
wydobywa czerwień ust.
Ona słuchała, lecz miała swoją tajemnicę, też malowała,
dlatego wiedziała czemu On tworząc kolejne medium
dodawał najpierw terpentynę balsamiczną,
a później odrobinę oleju, a dalej mieszał to z werniksem.
Kiedy tak mieszał te składniki lub tworzył nowe kolory,
miała wrażenie jakiegoś dziwnego misterium,
przypominał alchemika szukającego kamienia filozoficznego.
Dziś szła tam ostatni raz pozować
i niosła dla Niego swój prezent.
Weszła, a On dopieszczał obraz i nie odwrócił się,
położyła cichutko swój prezent pod ścianą
i podeszła aby pozować, Po godzinie było skończone.
Uśmiechnął się, dziwne miałem wiele modelek
i wtedy tworzyłem obrazy, a dziś okazało się,
że jestem tylko kopistą, chciałem namalować
moje wyobrażenie miłości, a wyszłaś dokładnie Ty.
Podeszła, obejrzała, uśmiechnęła się,
wiesz, nie powiedziałam Ci ale ja też maluję
i dziś przyniosłam dla Ciebie mój obraz.
Zdziwiony patrzył jak go rozpakowuje,
a gdy zobaczył zaniemówił.
Na obrazie był On przy sztaludze,
lecz siedział nie na wózku, lecz na królewskim tronie.
Wiesz Piotrze, a to jest moje wyobrażenie miłości.

autor

jadon

Napisany: 2007-03-20 Dodano: 2007-03-20 20:26:31

Ten wiersz przeczytano 469 razy

Oddanych głosów: 29

Rodzaj Bez rymów Klimat Optymistyczny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie