Dwaj i ja... Panie dopomóź

dla P i G...dla którego bardziej nie wiem...

Was dwóch, ja jedna
na rozstajach dróg stoję.
Ty w sercu
dla mnie już tylko we śnie.
Ty obok, że prawie Cię dotykam,
patrzący na mnie co dnia
czarnymi źrenicami.

Nadzieja na Twój powrót
przenikająca się z niewiarą
w twój widok o brzasku świtu.
I sfera tego drugiego uczucia
zrodzonego w nim.

Czuję swą bezsilność i niemoc,
niechętna skrzywdzeniu jego,
w zawirowaniu swych emocji
a usta milczą niemą ciszą,
nie umiejąc odnaleźć odpowiedzi.


O Panie dopomóż...

autor

NinaLena

Dodano: 2005-08-20 08:46:30

Ten wiersz przeczytano 662 razy

Oddanych głosów: 0

Rodzaj Wolny Klimat Dramatyczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie