DWIE POŁOWY

Jedna z nich
jest twarda
Jak kamień szlachetny –
Niepokonana.
Jak rzeka ciągle płynie
Przed siebie –
Między skałami.
Łamiąc je triumfalnie siada na tronie.

Druga zaś –
Przeciwieństwem pierwszej będąc,
Zamyka się w sobie
I milczy.
Spokojnie czeka aż szczęście samo ją odnajdzie.
Poddaje się przy pierwszej przeszkodzie
Pozostawionej na ścieżce
Krótkiego,
Marnego
I pustego życia!

Razem wyglądają
Jak oszlifowany diament,
Odbijający promienie wschodzącego słońca nadziei.
Wiem,
Ze nadejdzie czas wielkiej bitwy –
Ostatnie,
Decydujące spotkanie
Dwóch cząstek mnie.
Jedna będzie zmuszona ulotnić się
W całości pozostawiając miejsce drugiej
Nadającej cechy i barwy
Pustej kartki osobowości

autor

Aniele

Dodano: 2007-04-03 19:21:43

Ten wiersz przeczytano 490 razy

Oddanych głosów: 7

Rodzaj Bez rymów Klimat Obojętny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie