Dystans

Krew jak woda, serce bije,
w moim życiu gniew ten pije,
chciałbym zgasić to pragnienie,
przestać nosić już to brzemię.

Błogi spokój odczuć w środku,
przełknąć wściekłość, tak po prostu,
znosić chamstwa i szyderstwa,
moje nerwy, moja klęska.

W modłach, prośbach wciąż do Boga,
by uwzględnił w mej potrzebie,
„dystans do samego siebie”.

Tego chciałbym się nauczyć,
mieć tą siłę, się nie wzruszyć
z wyśmiewania, kpin, krytyki
i zrozumieć że to wnyki,
ludzi wrednych, podłych, chciwych,
muszę dla nich być nad miły.

I nie dać się sprowokować
pod byle pretekstem,
niech zazdroszczą jaki jestem.

autor

wasky

Napisany: 2014-04-04 Dodano: 2014-04-04 12:50:35

Ten wiersz przeczytano 958 razy

Oddanych głosów: 6

Rodzaj Rymowany Klimat Refleksyjny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie